Overal ter wereld spreken we van ‘Aikido’ maar alleen in Japan hebben de afzonderlijke lettergrepen in dit woord daadwerkelijk betekenis. ‘Do’ betekent ‘Weg’; In de zin van dat de titel van een komisch/romantisch boek over een kleptomaan bijvoorbeeld ‘De weg van het gappen’ genoemd zou kunnen worden. Dan hebben we het dus met twee letters al wel over een manier van leven.
In de ‘katamewaza’, het aanbrengen van klemmen, zit ook veel meer dan aan de buitenkant lijkt: De klemmen zijn gebaseerd op het veroorzaken van een draaïng van gewrichten in een richting die fysiek weerstand oproept. Degene die de klem ondergaat ( uke) leert zich aanpassen aan de energie ( impact) van degene die de klem zet ( tori) op een manier waarin oa. timing, flexibiliteit en kracht plus je mentale instelling samenkomt; Voor welke reactie kies je ? Een beetje meegaan of juist niet, of misschien loop je zelfs vooruit op de beweging zodat je het contact een beetje vermijdt.
Het leuke is dat tijdens het maken van deze keuzes het mentale én het fysieke 1 ding gaan worden. De scheiding valt weg, of beter gezegd, deze blijkt slechts denkbeeldig. Door dit te beseffen ontdek je ‘Ai’.
Degene die de klem zet (tori) zal willen voorkomen dat ‘uke’ door bv. een schrikreactie zich losmaakt; Immers dan is de controle en ook de oefening weg. Om dit goed te leren zal je oa. elk gevoel van willen domineren moeten loslaten. Zo leren beide partijen dus tegelijk.
Plezier én een fit lichaam dus. In de toekomst verwacht ik dat Aikido ook op scholen onderwezen gaat worden zoals vroeger de gymklas. Bij nieuwe generaties zien we namelijk een onbedwingbare behoefte naar wezenlijke verdieping en dan wil je toch ontdekken wat het is dat ‘body&mind’ overstijgt. De verbindende kracht die hiervan uitgaat is waarom mijn eerste leraar Simon Deering vaak zei: “Aikido is family.”
De lettergreep KI zijn we niet vergeten; Daarover een andere keer. Wil je meer weten over de door Aikido Nederland georganiseerde Week van de Aikido, klik dan hier !